Τι κάνει το κούκλα του σεξ για μερικούς ανθρώπους είναι ένα φαινόμενο που ονομάζεται “παράξενη κοιλάδα”. Ο Φρόιντ έγραψε για αυτήν την έννοια, αλλά προηγείται του ίδιου του Φρόυντ. Τα άψυχα αντικείμενα μπορεί να εμφανίζονται σαν να μην μοιάζουν καθόλου με ζωντανά ανθρώπινα όντα, που είναι τα ψηλότερα τείχη του “vallée”, ή σαν να μοιάζει κάπως με ζωντανά ανθρώπινα όντα, που κατεβαίνουν λίγο λίγο τα τείχη της κοιλάδας. Ή, οι κούκλες μπορούν να παρουσιαστούν με τόσο έντονη ομοιότητα με έναν ζωντανό άνθρωπο που ο θεατής αποπροσανατολίζεται για λίγο. Σε αυτό το στάδιο, που βρίσκεται στα βάθη του “vallée”, μερικοί θεατές μπορεί να αισθάνονται άβολα κοιτάζοντας ή γύρω από μια κούκλα, ένα μοντέλο, ένα ομοίωμα ή ένα android (αυτοματοποιήστε) που δημιουργεί τέτοια σύγχυση. Η ανθρώπινη αντίληψη πρέπει να μπορεί να έχει βεβαιότητα για το τι είναι ανθρώπινο και ζωντανό – και τι δεν είναι.

Οτιδήποτε σπέρνει αμφιβολίες για αυτήν την κατάσταση είναι πιθανό να προκαλέσει το αίσθημα ανησυχίας, έστω και από φόβο, που βιώνουν μερικές φορές οι άνθρωποι.

Μια κούκλα που, στην αρχή, αφήνει τον θεατή σε αμφιβολίες για το αν πρόκειται για ζωντανό άτομο ή για μη έμψυχο αντικείμενο, έστω και προσωρινά, είναι πιο πιθανό να προκαλέσει μια αίσθηση τρόμου ή ανησυχίας στον θεατή. Οι θεατές που είναι πιο εξοικειωμένοι ή έμπειροι με άψυχα ανθρωποειδή αντικείμενα τείνουν να αισθάνονται λιγότερο άβολα.

Δουλεύω με κούκλες και τις φτιάχνω, έτσι σχεδόν ποτέ δεν με κάνουν να νιώθω άβολα. Αλλά αφού ξέρω ότι έχω μεγαλύτερη ανοχή από τους περισσότερους ανθρώπους, Φροντίζω να καλύπτω όλα τα σημεία της κούκλας που είναι εξωτερικά, όπου μπορούν να βρίσκονται οι επισκέπτες.

Είναι τόσο σημαντική ιδέα που ορισμένοι κατασκευαστές ρομπότ και εμψυχωτές δημιουργούν μερικές φορές σκόπιμα χαρακτήρες που μοιάζουν λιγότερο με ζωντανούς ανθρώπους για να βοηθήσουν τους θεατές να αισθάνονται πιο άνετα..